سازمانها قبلا در محیطی نسبتا پایدار بودند و آینده تقریبا قابل پیش بینی بود. به طوری که مدیران می توانستند با در نظر گرفتن چند پارامتر، برنامه ریزی کنند. اما امروزه در دنیای VUCA (دنیای بی ثبات، غیرقطعی، پیچیده و مبهم) هستیم، محیطی به شدت در حال تغییر که به دلیل مدیریت استعدادها و رقابت بر سر آنها و همچنین تغییرات سریع و محسوس در عرصه های مختلف علم و فناوری است. به طوری که سازمانهای سنتی دیگر قادر به هماهنگی با این تغییرات نیستند و تنها سازمانی فرصت بقا دارد که بتواند خود را پیوسته با تغییرات محیطی پیرامون خود وفق دهد.

سازمان ها تنها با یادگیری سریع و افزایش مهارتهای سرمایه های انسانی قادر خواهند شد هنگام برخورد با موقعیت های مختلف، رفتاری اثر بخش داشته باشند.

سازمانی که به طور مداوم در حال یادگیری است و به بیان دیگر، اعضای سازمان یادگیرنده دائما در حال یادگیری هستند و فرهنگ یادگیری در این سازمان نهادینه شده است.